تبیین تجارب اعضای هیأت علمی از نظام ارزشیابی آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران: تحلیل محتوا

  زمینه و هدف: هدف و نقش عمده آموزش عالی، تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز جامعه با کسب توانایی لازم جهت وظایف مربوط در حیطه عملکردی خود است. امروزه ارتقای کیفیت آموزشی از ارکان اساسی یک سیستم آموزش عالی معتبر تلقی می‌گردد. از این‌رو ارزشیابی آموزشی به منظور تعیین میزان موفقیت اعضای هیأت علمی (استادان) در مسیر نیل به این هدف، کارامدترین روش جهت بهبود کیفیت آموزشی می‌باشد. بر اساس نتایج پژوهش‌ها، ارزشیابی استادان یکی از جنجال برانگیزترین مباحث آموزش پزشکی می‌باشد و به تأمل و تحقیق بیشتری نیاز دارد و کسب تجارب استادان که هدف این ارزشیابی می‌باشد، بسیار سودمند به نظر می‌رسد. این مطالعه با هدف تبیین تجارب استادان از نظام ارزشیابی آموزشی انجام شد.   روش کار: مطالعه حاضر در سال 1392 به روش کیفی و با رویکرد تحلیل محتوا در دانشگاه علوم پزشکی مازندران صورت گرفت. مشارکت کنندگان 8 نفر از اعضای هیأت علمی داوطلب و علاقمند به شرکت در مطالعه بودند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته و با نمونه‌گیری هدفمند جمع‌آوری گردید و تا اشباع اطلاعات ادامه یافت.   یافته‌ها: سه درون‌مایه اصلی «روشن نبودن هدف سیستم ارزشیابی، نامناسب بودن شیوه‌های ارزشیابی استادان و نقش ویژگی‌های استادان در ارزشیابی» از یافته‌های مطالعه حاصل شد.   نتیجه‌گیری : بر طبق نتایج مطالعه، ضرورت تغییرات و اصلاحات اساسی و همه جانبه در شیوه‌های ارزشیابی آموزشی استادان، ارتقای سطح آگاهی و تعهدات اخلاقی عاملان ارزشیابی از اهمیت و تأثیر آنان در سرنوشت ارزشیابی شونده، بهبود کیفیت آموزش و در نهایت تعالی سیستم‌های آموزش عالی و همچنین ارایه راهکارهایی در جهت افزایش انگیزه و کارایی استادان، کاهش نگرانی‌ها و دغدغه‌های آنان با ایجاد سیستم‌های ارزشیابی عدالت محور و معتبر و سرانجام دستیابی به بیشترین بهبود در برنامه‌ها و خط‌مشی‌های آموزشی احساس می‌گردد.